Rozdział 2

Pewnym krokiem podszedł do mnie i od razu rzucił:
-Dawaj kasę- przy czym wyjął nóż z bocznej kieszeni.
Szczerze mówiąc byłem zdezorientowany, to wszystko działo się tak szybko. Stałem na przeciwko niego, patrząc na niego tak jakbym nie zrozumiał co do mnie wcześniej mówił. Przecież ja nawet nie mam pieniędzy, właściwie to nie mam nic co mógłbym mu zaoferować.
-Stary, to biedak jest, zmywamy się... - Krzyczał ktoś z auta.
Wydawało by się że udało mi się, ale podszedł do mnie bliżej. Stałem bez ruchu, machnął nożem w moją stronę, przecinając mi przy tym skórę na dłoni. Facet wsiadł do auta i odjechał z piskiem opon. Jestem odporny na ból dlatego nie zrobiło to na mnie najmniejszego wrażenia. Zacisnąłem pięści i ruszyłem dalej. Udawałem po prostu że nic się nie stało, chodź się bardzo bałem. Gdy doszedłem do siebie, wszedłem przez okno do swojego pokoju. Od razu położyłem się do łóżka, w sumie to i tak nie mogłem zasnąć. Patrzyłem się w sufit bez celu. Trudno cokolwiek powiedzieć, ciężko mi było określić czy dobrze się bawiłem... Musiałem zasnąć, obudziła mnie kłótnia moich opiekunów. Sprzeczali się o to kto ma iść do sklepu, jakby to był jakiś problem... Szybko wstałem i otworzyłem drzwi, zaoferowałem swoją pomoc a usłyszałem tylko oschłe:
-A Ty już nie masz co robić? Tylko nas podsłuchujesz ? Idź do pokoju!
Wszedłem do pokoju, położyłem się do łózka. Nie minęło nawet 5 minut i wszedł mój opiekun do pokoju mówiąc:
-Idziesz teraz do sklepu, ubieraj się, tylko bez żadnych przekrętów. Idziesz kupujesz i wracasz, zrozumiano ?
-Tak.
Szybko się przebrałem i poszedłem do kuchni. Usiadłem na krześle i czekałem co powiedzą dalej. Gdy przyszła moja opiekunka przekazała mi kartkę z listą zakupów. Dała też pieniądze.
-Tylko nie próbuj nas wykiwać.
-Nie zamierzam. - Odparłem spokojnie.
-Idź do sklepu tu na naszej ulicy, ale gdyby czegoś nie było z listy pójdź do tego dalej. Pamiętaj że masz wziąć paragon.
Wszystko schowałem do kieszeni. Wyciągnąłem reklamówkę z szuflady i wyszedłem z domu. Opiekunowie bardzo rzadko wysyłali mnie na zakupy. Gdy tak szedłem ulicą wpadłem na pomysł abym zaszedł do Jeydona, chciałem wiedzieć co u niego po wczorajszym. Ruszyłem szybkim krokiem aby opiekunowie nie zaczęli czegoś podejrzewać... Skoczyłem przez ogrodzenie i od razu podszedłem do okna Jeya. Najpierw zajrzałem, był sam. Zapukałem i od razu podbiegł do okna.
-Co tu robisz ? -Spytał
-Wpadłem na chwilę, chciałem po prostu wiedzieć co u Ciebie... Wiem że wczoraj nie było najlepiej.
-Nie było źle, jasne krzyczeli, ale dali sobie spokój. Nie pytali gdzie bylem... O nic, nie interesowało to ich. Niestety gdy widzieli że mnie nie ma to wyżywali się na mojej małej siostrze, przecież ona jest taka mała. Miałem ochotę normalnie ich pozabijać. Nie mam pojęcia jak tak można robić...
-Dobra ja idę do sklepu, trzymaj się.
-Słuchaj, dziś się nie spotkamy... Po tym wszystkim na pewno nie... Może jutro, nie wiem jeszcze...
-No ok nie ma sprawy.
Jeydon zamknął okno a ja poszedłem do sklepu, wszystko udało mi się na szczęście kupić w tym małym sklepie nie daleko domu. Gdy wróciłem, dałem resztę pieniędzy i paragon, wyładowałem wszystkie rzeczy. Od razu czekało na mnie już kolejne zadanie. Musiałem posprzątać całą łazienkę a później jeszcze wytrzepać wszystkie dywany. Nie lubię sprzątać ale jestem do tego przyzwyczajony. Dostałem mop, płyn do mycia, rozrobiłem go z wodą i zacząłem myć podłogę. Zajęło mi to z 15 minut, nie było źle, gorzej z myciem kafelek na ścianach. Jakoś musiałem dać radę, myślałem tylko o miłych rzeczach, to mi bardzo ułatwiało sprawę. Mycie całej łazienki zajęło mi około godziny, mycie podłogi, kafelek, wanny, złożenie wszystkich rzeczy no i nie obeszło się bez prania... Nie raz tak było że schrzaniłem sprawę... Ubrałem się i wyszedłem trzepać dywany. Było w nich tyle kurzu, że sam się dziwiłem... Trochę tak jakby miały już ponad sto lat... Po tym wszystkim miałem pół godziny odpoczynku, co zleciało mi jak 10 minut. Czekało mnie jeszcze wieszanie prania. Ruszyłem do łazienki i przygotowałem miskę, wyjąłem pranie i położyłem ją do środka. Zaniosłem za dom i zacząłem wieszać. W pewnym momencie zauważyłem że zostawiłem plamę krwi na kremowej bluzce opiekunki... Zostawiłem całe pranie i od razu pobiegłem do domu, musiałem to zmyć jak najszybciej. Wleciałem do łazienki tak szybko żeby nikt nie widział, niestety w łazience siedział opiekun. Od razu się do mnie przyczepił.
-Co tam masz ? -Wyrwał mi bluzkę z ręki.
-Chciałem ją tylko przeprać...
Opiekun chwycił mnie za rękę i przyciągnął w swoją stronę...
Spojrzał na moją dłoń swoją gniewną miną. Popchnął mnie na ziemię, uderzyłem głową o krawędź wanny i straciłem przytomność.
_________________________________________________________________
Następny w piątek :) Mam nadzieje że was nie zanudziłam :) Ale dobra akcja będzie się niedługo rozgrywać.
;*